مزرعه نو | مرجع آموزشی کشاورزی ، دام و طیور ، آبزی پروری و منابع طبیعی و…
تعریف مسئله :
در چند سال اخیر در کشورهای مختلف توجه زیادی به جذب نیترات توسط سبزی شده است. در برخی از کشورها نیز حدود مجاز برای غلظت نیترات در گیاهان خوراکی مخصوصأ سبزی ها تعیین کرده اند. مصرف زیاد نیترات در جیره غذایی روزانه انسان، مشکلاتی را ایجاد می کند. بررسی حد مجاز نیترات و نیتریت اهمیت زیادی دارد. گوجه فرنگی یکی از محصولات مهم کشاورزی است که در رژیم غذایی انسان جایگاه ویژه ای داشته و به لحاظ دارا بودن مقدار زیادی از ویتامین ها و عناصر مورد نیاز بدن انسان مورد توجه می باشد و علاوه بر آن کشت و تولید آن سهم عمده ای در اشتغال زایی و ایجاد بازار کار دارد. در تولید گوجه فرنگی میزان زیادی نیتروژن مصرف می شود که می باید کشاورزان حد توصیه شده را رعایت نمایند.
اهمیت موضوع :
در سال های اخیر، به دلیل افزایش روزافزون جمعیت و بالا رفتن مصرف محصولات کشاورزی و گسترش صنایع تبدیلی، استعمال بی رویه سموم و کودهای شیمیایی به خصوص کودهای نیتروژن به منظور تولید بیشتر محصولات کشاورزی رایج شده است. استفاده بی رویه نیتروژن خسارات زیادی را به انسان و جانداران دیگر وارد می کند. آلودگی نیتراتی و نیتریتی موجب بروز مسمومیت و ایجاد آسیب در انسان به خصوص کودکان شده و در بعضی موارد به مرگ آنها منجر می گردد. یکی از جنبه های مهم وضعیت نیترات ها و نیتریت ها در گیاه، امکان تغییرات شیمیایی و تبدیل آنها به ترکیبات سرطان زا می باشد. این موضوع باعث صرف وقت و هزینه بیشتر برای کشاورزان و نیز باعث آلودگی خاک و محصولات می شود. بنابراین مصرف میزان مناسب نیتروژن در خاک دارای اهمیت می باشد.
روش اجرای یافته در عرصه و نتایج حاصل از به کارگیری :
میزان ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن خالص یا ۳۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار (برای شرایط نرمال خاک) برای دوره رشد گوجه فرنگی توصیه می شود. بهره برداران باید یک سوم این مقدار را موقع کاشت استفاده نمایند و یک سوم را در دو ماه بعد از آن و یک سوم آخر را بعد از چین اول مصرف نمایند.
- بنابراین ۱۰۰ کیلوگرم اوره هم زمان با کاشت
- ۱۰۰ کیلوگرم اوره دو ماه پس از کشت
- ۱۰۰ کیلوگرم بعد از چین اول
