توليد پايدار در زراعت گندم با اجرای برخی از اصول كشاورزی حفاظتی

تعریف مسئله :

تهیه بستر نامناسب بذر در زراعت گندم موجب می گردد تا استقرار و سبز مزارع زارعین از رویت خوبی برخوردار نگردد و متعاقب آن کاهش تراکم مناسب و کاهش تولید را بدنبال دارد. نکته مهم دیگر آن است که تعدد استفاده از ادوات تهیه بستر که کشاورزان در شیوه های مرسوم از آن استفاده می کنند موجب می گردد تا ساختمان خاک دچار تخریب شدید در درازمدت گردد.

اهمیت موضوع :

در صورتی که کشاورزان اقدام به تهیه بسترهای نامناسب نموده و به استفاده گسترده و مداوم از روش های مرسوم تهیه بستر روی آورند، ضمن کاهش تولید در زراعت گندم، در آینده نه چندان دور با معضل از بین رفتن خاکهای زراعی خود نیز مواجه خواهند شد. عدم تهیه بستر مناسب بذر، ضمن افزایش مصرف آب آبیاری، عدم کسب تراکم مناسب ناشی از سبز غیریکنواخت، افزایش خسارت های ناشی از خوابیدگی را نیز به دنبال دارد. نکته مهم دیگر آن است که زارعین می باید به حفظ مواد آلی خاک مزارع خود با حفظ بقایای گندم (کاه و کلش) به هنگام برداشت و نیز استفاده از تناوب های زراعی مناسب توجه نمایند.

روش اجرای یافته در عرصه و نتایج حاصل از به کار گیری :

  1. حذف استفاده از گاوآهن برگردان دار و شخم زمین زراعی با استفاده از دیسک و نیز کاهش تدریجی عمق خاکورزی از ۳۰ سانتی متر و بیشتر به عمق حداکثر تا ۱۵ سانتی متری عمق خاک زراعی
  2. ایجاد جوی و پشته با عرض ثابت ۷۵ سانتی متر در سطح زمین زراعی برای تمامی محصولات زراعی درون تناوب زراعی
  3. رعایت تناوب زراعی دو سال چهار محصول ناهمگون گندم – شبدر برسیم – کلزا – ذرت و کاشت بذر آنها بر روی پشته های ثابت ۷۵ سانتی متری
  4. مصرف نواری کود سرک برای همه محصولات زراعی مطابق توصیه های موسسه تحقیقات خاک و آب
  5. حفظ ۳۰ درصد بقایا در سطح خاک برای سهولت در تهیه بستر مناسب بذر و عملیات کاشت

عکس های شاخص از یافته :